Hoi iedereen,
Zij die de voorbije dagen tv hebben gekeken zullen ondertussen wel weten dat er vrijdag in Japan een zware aardbeving heeft plaatsgevonden, met een tsunami tot gevolg. Hoewel men in Japan gewend is aan aardbevingen was deze een enorm zware (de 5e zwaarste wereldwijd sinds de metingen en de zwaarste ooit in Japan). De aardbeving zelf heeft weinig problemen veroorzaakt, daar alle Japanners weten wat ze moeten doen bij een aardbeving en vele gebouwen hier ook speciaal op zijn voorzien (ze "schudden" mee), hoewel er toch enkele zijn ingestort. De meeste schade, doden en gewonden komen echter door de tsunami die het gevolg was van de aardbeving. De tsunami die volgde trof vooral Sendai. De kernreactor waar ook problemen mee waren (omwille van het uitvallen van het koelsysteem door de tsunami) bevindt zich in Fukushima. Zij die mijn reisschema bekeken hebben zullen zien dat ik niet door Sendai kom, maar dat ik wel van plan was om in Fukushima te overnachten. Ik zal dus door het getroffen gebied fietsen (als ik fiets volgens plan). Omdat het op dit punt nog onduidelijk is hoe de situatie zal evolueren pas ik mijn reis nog niet aan. Ik zal alles op de voet volgen, zodanig dat ik eventueel een nieuwe route kan uitstippelen, moest dit nodig blijken. Deze nieuwe route zal dan waarschijnlijk meer westelijk liggen, om op die manier het getroffen gebied zoveel mogelijk te vermijden. Natuurlijk is het op dit moment moeilijk in te schatten en vermoed ik dat ik niet al te veel van mijn route zal moeten afwijken. Mijn reis zal dus sowieso nog doorgaan. Op dit moment heeft de Belgische ambassade afgekondigd dat zij alle niet-noodzakelijke reizen afraden. Normaal gezien zal dit tegen mijn vertrek weer versoepeld zijn. Het gebeurde heeft natuurlijk de angst vergroot bij familie en vrienden, maar ik hoop dat ook zij ergens het “positieve” van deze situatie kunnen inzien. Het is namelijk zeer onwaarschijnlijk dat zulke ramp zich zal herhalen binnen een aantal maanden en bovendien kan men nu zien hoe efficiënt ze deze ramp aanpakken. Als laatste heeft het mij ook wel een beetje aan het denken gezet ("wat zou ik doen in zo'n situatie"), waardoor ik ook iets meer op mijn hoede zal zijn. Het heeft mij echter niet kunnen overtuigen om een gsm mee te nemen, ik blijf erbij dat deze meer ongemak zal veroorzaken dan gemak. De hoofdreden is echter dat, indien ik een gsm mee zou nemen, de ongerustheid nog veel groter zou zijn. Stel u maar eens voor dat er zoiets gebeurt en mijn familie belt mij en ik neem niet op. Mijn gsm staat immers overdag af en door omstandigheden kan ik hem die avond niet opzetten (batterij is leeg, geen bereik, uitgenodigd om met mensen mee te eten, besloten om langer door te fietsen en meteen mijn bed in te kruipen, geen zin om hem op te zetten, ik zit in het risicogebied en ben gevraagd om de nacht door te brengen in een opvangcentrum waar een gsm niet is toegestaan, ik heb iemand geholpen om naar het ziekenhuis te geraken waar je geen gsm mag opzetten, ... ). De ongerustheid zou dan meteen omslagen in paniek "ze neemt niet op, er is iets gebeurd". Als ik geen gsm meeneem zal er ook ongerustheid zijn, maar blijft het makkelijker om hoopvol te denken (de elektriciteit werkt niet (dus ze kan geen e-mail sturen)). Begrijp je? Ik ben nu stilaan aan het uitkijken voor fietskledij en mijn slaapmat. Ik moet nog even wachten op mijn extra inkomsten, maar dan zal ik deze gaan aanschaffen. Mijn verhuis is nog niet in orde, maar ik blijf naarstig verder zoeken. Op dit moment kan ik echter niet veel meer doen dan zoeken en kan ik dus toch weer wat meer aan mijn reis denken. Zo, een hele boterham! Hopelijk breng ik volgende keer beter nieuws! Lieve groetjes, Kelly
3 Comments
|